COUNT DOWN

Het gekke van dit moment is dat het bijna afgelopen is. Drie daagjes, stuk voor stuk lekker vol gepland. Een bom van nieuwe ervaringen en ontzettend veel genieten. Deze reis begon ik met een soort eeuwigheidsinstelling, ik dacht dat ik nooit meer thuis zou komen. Het feit dat het nu ten einde loopt vind ik nu eigenlijk helemaal niet zo heel leuk. De glimlach van een kind veranderd de wereld zo af en toe. :) Het feit die lieve glimlachende kopjes achter te moeten laten is niet zo heeeel leuk.

Zaterdag heb ik 'n mountainbike tocht door de omgeving hier gemaakt.. Wat was dat gaaf zeg. Met twee gidsen, Caleb en een doos bananen voor de extra power een heerlijke tocht gemountainbiked. Toch nog even laten zien dat ik 'n echte Korevaar ben en af en toe recht naar beneden en weer recht om hoog. De natuur hier is ge-wel-dig. Mooie uitzichten en kleine lokale dorpjes waar we dwars door heen gingen. Zeker de moeite waard. Kreeg nog 'n vriendelijke uitnodiging voor 'n dagtochtje, maar dat laat de tijd niet meer toe!

Zondag 'n dagje rustig aan gedaan, moest ook wel want de regen kwam met bakken uit de hemel! 's avonds nog een verjaardag gevierd van een van de vrijwilligers. Allemaal gezellig gezellig!

Maandag begon de vakantiebijbelweek, van Crossroads, een beetje een Amerikaanse stijl kerk, ontzettend leuk! genieten, lekker zingen met de kids en een heel goed georganiseerd programma. Het is niet echt keniaans, maar wel heel leuk om in mee te draaien! De kids leren iedere dag een bijbelpunt en een bijbelvers, hebben 'n lekkere snack. Het leuke is hier om te zien dat 'n aantal kinderen echt opleven. Genieten!
Maandagmiddag was er een soort sportdag van de Elim kerk, daar waren de overige kids naar toe (VBW is voor kids van 5-10). Nadat de VBW afgelopen was gingen we ook naar het sportveld! Gezellig gezellig, allemaal rondjes rennen, qualitytime met de kids en met 'n paar honderd man eten. Niet echt 'n probleem voor de mensen hier, aan twee pannen hebben ze genoeg. Met 'n speciaal karretje wordt 't opgediend. Nja, 't was een gezellig gebeuren. Dinsdag weer VBW en ook woensdag weer. Woensdag middag 'n bezoek gebracht aan de straatjognens en de sloppenwijken. Best ffe heftig als je de accomodaties ziet van die jongens.. We zijn niet uit onze bus geweest maar hadden een aantal gesprekjes met lijmsnuivende boys, gezelliggezellig. Een van die jongens had'n wond waarbij je gewoon 't bot kon zien! Best eng...
Daarna door naar de supermarkt om voedselpakketen samen te stellen en naar de slams. De wijk bangladesh (zo heet het daar dus) ligt aan de zee en heeft 'n prachtig uitzicht. Na 'n lange toch over smalle paatjes en tussen allemaal huisjes door kwam ik uiteindelijk bij een vrouw (bleek later 'n meid van 20) binnen om daar' n pakket af te leveren. We waren met 5 vrijwilligers en Ria en Matheka. We hadden ons een beetje opgesplitst en ik was samen met 'n Zwitserse vrijwilliger. In dat huisje 'n beetje 'n ongemakkelijk gesprek.. 't meisje bleek net haar kindje verloren te zijn aan Malaria.. Dat had in Nederland al niet gehoeven. Het idee dat 'n meisje van bijna even oud al zoveel meegemaakt heeft, maakt 't best wel ffe heftig! 's avonds zijn we mee geweest naar 'n jongerenconferentie en heb ik 'n liedje gezongen met twee andere vrijwilligsterss. jaja, door de microfoon! 't was 'n hele bizarre dienst. Mensen stonden op't podium te dansen alsof ze bij'n openpodium waren en er was veel swahili, 2,5 uur later stonden we weer buiten en rond 9u was ik eindelijk thuis na deze lange dag vol indrukken. Toen met de nieuwe vrijwiligster, Tamar, lekker voor 't laatst Ciapati gegeten.

Vandaaag ook weer vakantiebijbelweek, en verder wat de kids rondgehangen! 't is allemaal zooo leuk!

Zo, dat was weer ffe 'n update!

liefs,Christine.