Can I see a funcky chicken?

Even een verslagje over mijn bezigheden rondom het huis na al mijn wilde avonturen! Want naast het toerist uithangen doe ik toch ECHT nog wel wat meer!
Weekenden zijn het leukst om thuis te zijn, dan zijn de kids iets meer thuis (voor zover de school dat toelaat, want zelfso p zondag gaan de kids naar school!) Afgelopen zaterdag gingen de kids een aantal liedjes+dansjes instuderen omdat op zondag een aantal bezoekers zouden komen! Dus na hard oefenen, zat de zangstemming er aardig in... Ik heb toen met de kids ook "de funcky chicken" geleerd (een liedje met bewegingen, vraagt veeeel energie) en uiteidelijk nog honderden duizenden varianten op bedacht, van een barking dog, tot een sissing snake. Erg gezellig. Ook My Redeemer lives doet het goed! Op die momenten merk je echt dat er het enthousiasme is om wat meer te doen... Je merkt ook vaak dat de kids niet zo goed weten wat ze met hun vrije tijd moeten (deels ook omdat ze die dus weinig hebben). Alhoewel ze genoeg speelkameraden hebben.. Door al het zingen en verhaaltjes voorlezen is mijn stem het langzaam maar zeker wel aan het begeven, maar we gaan vrolijk door!

Zondag kwamen een aantal bezoekers langs, erg gezellig om wat Nederlanders in huis te hebben! De kids deden hun dansje en de spelletjes werden uit de kast getrokken. Een potje rummikub gespeelt, was nog wat nieuw voor ze!

Maandag een ochtendje in de kleuterschool gespendeerd en zowaar ook even voor de groep gestaan en een stapel rekenschriften nagekeken. In het kleuterschooltje zitten leerlingen van alle leeftijden. In Kenia is het zo dat kinderen voor ze naar school gaan (primary) al een test af moeten kunnen leggen waarbij lezen schrijven en rekenen een vereiste is. Nu is de nursery school vaak een kostenpost, dus zijn niet alle kinderen in staat dit onderwijs te volgen. En dus automatisch ook niet in staat om door te stromen naar primary. een aantal kinderen uit omliggende buurten zijn uitgekozen en hebben sponsoring gekregen om in Dickson hun nursery te doorlopen en zo klaar gestoomt te worden voor de primary school. De oprichters van de school zijn de wijk in gegaan en ehbben eigenlijk de oudste kids uitgekozen om naar nursery te gaan, zodat zij toch nog z.sm. naar primary school kunnen. Sommgie leerlingen zijn dus al 8 ofzo..

's middags ben ik naar de wijk geweest waar deze kinderen vandaan komen! Dat is wel even heftig, we gingen muskietennetten uitdelen. De huisjes bestaan daar voornamelijk uit klei, modder en takken. Het was best even slikken om dat te zien als westerling. De omstandigheden waaronder de mensen leven zijn lang niet helemaal goed en we kwamen dus ook zieke mensen tegen. Bij het uitdelen van de muskietennetten gingen we ook de huisjes in, en dan besef ik dat ik best wel blij met mijn matras moet zijn, als ik zie dat mensen slapen op een aantal kartonnendoosjes. De atmosfeer in zo'n dorpje is zo anders, en tegelijkertijd is bijna iedereen wel heel vriendelijk, ook naar mij toe. :) Een vrouw werd erg boos, maar zij werd door de leerkracht ook als - crazy - aangeduidt, dat was best wel even een beetje schrikken. Ze dacht dat ik een verpleegster was, dus dat viel even vies tegen!

Ik was na 'n twee uur durende tocht langs de huizen en wandelen door de heuvels maar wat blij dat ik weer thuis was.. Extra dankbaar heb ik dus 's avonds genoten van mijn lievelingskostje hier in Kenia: kool met vlees (incl. vet en botten) met ugalie.

Komende twee dagen (woensdag/donderdag) zijn de kids vrij! Donderdag ga ik'n dagje met de oudste meiden naar 't strand, dus dat is erg leuk!

Kortom, ik geniet!
liefs,
Christine